ریزش موی مژه و ابرو
ابرو و مژه، دو عامل مهم حفاظت چشم و زیبایی چهره می‌باشند.
تعداد مبتلایان به ریزش موی ابرو و مژه کم نیست و حداقل 4 میلیون نفر در سال دچار ریزش شدید و چشمگیر موی مژه و ابرو می‌شوند و در اثر استرس حاصل از آن مجبور به مراجعه به پزشک می‌گردند.
ریزش موی ابرو و مژه ممکن‌است علامت اولیه‌ی بیماریهای بسیار مهمی مانند ایدز، سیفیلیس، جذام، لوپوس و بیماریهای هورمونی و بیماریهای عصبی و عفونت و سرطان در محل یا متاستاز سرطان از جایی دیگر بوده و یا ثانوی به مصرف بعضی داروها باشد.
برداشتن مکرر و طولانی موی ابرو و آرایش مژه با ریمل و مژه‌ی مصنوعی و تاتو از علل مهم ریزش موی ابرو و مژه است.
اکثر انواع ریزش موی ابرو و مژه پس از مراجعه به متخصص پوست و تشخیص علت قابل درمان است اما اگر دارو مؤثر نشود و پیاز مو از بین رفته باشد با پیوند مو می‌توان مجدداً ابرو و مژه برای بیمار درست کرد.
موهای ابرو و مژه عامل بسیار مهم زیبایی و جذابیت چشم‌ها و چهره هستند به حدی که اگر صاحب زیباترین چشم یا چهره حتی قسمتی از ابرو یا مژه‌هایش از دست برود تمام جذابیت چشم و صورتش از دست رفته است. ریزش ابرو و مژه گاهی هر دو با هم و گاهی فقط یکی از آنها به تنهایی پیش می‌آید. ریزش مژه راسیلیاری ماداروزیس (Ciliay Madarosis) و ریزش مژه را سیلیاری ماداروزیس (Superciliay madarosis) می‌نامند.
مژه‌ی بلند و خمیده و ابروی قشنگ از مشخصات جنس مونث می‌باشد به حدی که در ادبیات فارسی آن را تیر و ناوک مژگان و کمان ابرو نامگذاری کرده‌اند.
مژه و ابرو علاوه بر زیبایی چشم و چهره، اثر حفاظتی داشته و مانع ورود گرد و خاک (خار و خاشاک و پشه) و هر جسم خارجی و در نتیجه صدمه به چشم می‌گردند. مژهها خاصیت لمسی خیلی شدید دارند و تماس ذرات حتی بسیار ریز با مژه را به مغز خبر می‌دهند و مغز به محض اطلاع از اینکه یک جسم مضر نزدیک چشم شده است فوراً و به طور اتوماتیک به پلکها دستور می‌دهد بسته شوند تا آن ذره‌ی مضر وارد چشم نشود.
کم‌پشتی ابرو و مژه ممکن است مادرزادی یعنی ژنتیک و ارثی باشد که مهمترین نمونه‌های آن بی‌مویی مادرزادی و یا بی‌مویی همراه با بعضی بیماریهای پوستی مادرزادی مانند انواعی از ایکتیوزودیسپلازی اکتودرمال ارثی و اپی‌درمولیزبولوز و بیماری اهلردانلوس و یا بی‌مویی همراه با بعضی بیماریهای مادرزادی چشم مانند کلوبوما و کریپتوافتالمی است.
همچنین شکل ابرو و مژه و پرپشتی و ضخامت و بلندی موهای آن در افراد مختلف یکسان نبوده و با هم فرق دارد که آن هم ریشه‌ی ارثی داشته و به قول مردم به طور مادرزادی با هم فرق دارد. موهای مژه و ابرو هم مانند سایر موهای بدن به تدریج و با افزایش سن و پیری کم‌پشت‌تر شده و به تدریج سفید می‌شوند که امری طبیعی است ولی اگر در سنین جوانی مژه یا ابرو کم‌پشت شود علل مختلفی دارد که باید برای تشخیص آن حتماً به متخصص پوست مراجعه و علت را معلوم کرد تا بتوان برحسب عامل بیماری جلوی پیشرفت آنرا گرفت و موهای از دست رفته را مجدداً وادار به رشد کرد. صدمات و بیماریهای مختلف موضعی ممکن‌است موهای مژه و ابرو را از بین ببرد که نمونه‌ی آن تصادفات و سوختگی در اثر برخورد اشیای داغ و یا حوادثی مانند اسیدپاشی است که نمونه‌ی دلخراش آن در سالهای اخیر بر اثر یک حادثه‌ی عشقی بین دو دانشجو را همه شاهدبوده‌ایم و وضع دلخراش آن دختر قربانی شده و آن پسر نگون‌بخت در دادگاه‌ها و رسانه‌های داخل و خارج مایه‌ی تأثر شدید و درس عبرت بزرگی برای آیندگان است. تعمق در همین یک مطلب هزاران نکته‌ی باریکتر از مو و آموزنده دارد که بازکردن و تحلیل آن در این مجال نمی‌گنجد، ای کاش با یک ازدواج استثنایی بین این دو تن، این فاجعه‌ی تلخ مبدل به شادی جهانی گشته و موجب فتح بالاترین قله‌ی افتخار برای ایران و ایرانی می‌گشت.
عفونتهای موضعی مژه و ابرو مانند زخم شدید و مقاوم در اثر استافیلوکوک در جریان سرخک و گرفتاری به آبله و آبله‌مرغان و زونا ممکن‌است سبب ریزش مو یا ماداروزیس و یا کج و کوله‌شدن مو موسوم به تریکیازیس و یا سفید‌شدن موها به نام پلی‌اوزیس گردد. تراخم و عفونت با یک انگل ریز به اسم دمودکس و عفونتهای قارچی و شپش ابرو و مژه همه ممکن‌است سبب از دست رفتن موهای ابرو و مژه گردد. تراخم خوشبختانه بسیار کم شده ولی عفونت با انگل دمودکس بسیار شایع است و در جریان بیماری روزاسه و اگزمای سبوره‌ئیک و در پیران و در جریان بیماری دیابت به وفور دیده می‌شود. گل مژه بیماری فراوانی است و از علل عمده‌ی ریزش موی مژه به شمار می‌رود. ریزش ابرو و مژه ممکن است علامت بیماریهای بسیار مهم و خطرناکی مانند جذام و سل و سیفیلیس و سالک باشد و تاکنون چند مورد بیماری سالک در چشم گزارش شده است. بیماری جذام گر چه خیلی کاهش یافته ولی نباید فراموش کرد که این بیماری در بعضی نقاط آذربایجان و خراسان و گیلان حالت بومی داشته و در کشور ما هنوز چندین جذام خانه وجود دارد که معلولان این بیماری خطرناک در آن نگهداری می‌شوند.
و اما ریختن گوشه‌ی خارجی ابروها از علائم بسیار مهم و هشدار دهنده‌ی بیماری بسیار مهم سیفیلیس است (علامت هورتون). سیفیلیس که چند سالی رو به کاهش گذاشته بود با شیوع بی‌بندو باریهای جنسی و مسافرت افراد نو کیسه به ممالکی مانند تایلند و کشورهای جدا شده از اتحاد جماهیر شوروی سابق ناگهان رو به فزونی گذاشته است. در اینجا بد نیست یادآور شویم نسل جدید ما در معرض سه خطر مرگبار قرار دارند که عبارتند از: تصادفات اتومبیل و اعتیاد به مواد مخدر و بیماریهای آمیزشی از قبیل زگیل تناسلی و تبخال تناسلی و سوزاک و سیفیلیس و ایدز که حتماً باید مورد توجه شدید خانواده‌ها و مقامات بهداشتی و فرهنگی قرار گیرد و اینجانب به سهم خود در مجله پوست و مو و کتاب دانستنیهای پوست و مو راجع به آنها اطلاعات لازم را یاد آوری کرده‌ام و در فرصت مناسب از هر رسانه که ممکن باشد مجدداً تذکر آنها را توسط همکاران لازم می‌دانم.
ریزش موی مژه و ابرو ممکن است نشانه‌ی بیماریهای خطرناکی مانند بیماریهای آمیزشی مثل ایدز و بیماریهای روماتیسمی از قبیل لوپوس اریتماتوواسکلرودرمی و لوپوس اریتماتوی موضعی باشد که ممکن است خود را مدتها به صورت التهاب پلک و مژه یعنی بلفاریت مزمن و ریزش مو نمایانگر سازد.
ریزش موی مژه و ابرو در جریان و یا شروع بیماری هورمونی مانند کم کاری یا پرکاری یا بیماریهای ایمنی غده‌ی تیروئید یا کم کاری غده‌ی هیپوفیز و پاراتیروئید و آدرنال را باید به خاطر داشته باشیم. رادیوتراپی، جراحی و شیمی درمانی از علل دیگر ریزش موی مژه و ابرو است. علاوه بر این کم خونیهای فقرآهن و اسید فولیک و بیماریهای روده مانند سلیاک و سایر اختلالات جذب روده‌یی را باید در مواجهه با ریزش موی ابرو و مژه فراموش ننماییم. از شایع‌ترین بیماریهایی که موجب ریزش موی ابرو و مژه می‌شوند بیماری عجیب مولیسک یا ریزش سکه‌یی مو است که جزو بیماریهای حاصل از اختلالات سیستم ایمنی است . در این بیماری سیستم ایمنی بدن موها را به غلط میکروب و یا جسم خارجی فرض کرده و به آنها حمله می‌کند. تمام انواع سرطان و تومورهای خوش خیم پلک و ابرو مانند (SCC&BCC) و سرطان غدد سباسه و لنفوم و سارکوم کاپوزی و متاستاز کلیه‌ی سرطانها ممکن است سبب ریزش موی مژه و ابرو گردد.
سرانجام بعضی بیماریهای عصبی مانند تیک و تریکوتیلومانی که درآن شخص دچار فشار عصبی شدید و مقاومت ناپذیر می‌شود و تا موی ابرو یا مژه یا سر را نکند آرام نمی‌شود . اما پس از کندن موها آرامش موقت به بیمار دست می‌دهد و تکرار این کار و صدمه‌ی مکرر به پیازهای موی حساس ابرو و مژه سبب از بین رفتن آنها می‌شود. در تیکهای عصبی بیمار هر وقت دچار استرس شود با مالیدن چشم خود باعث کنده شدن چند مو و سرانجام کم پشتی و طاسی آن ناحیه میگردد. اما از شایع‌ترین علل ریزش موی مژه و ابرو کارهای آرایشی است. تاتو کردن ابرو و مژه که خیلی شایع شده است در اثر فشارماده‌ی خارجی و تنگ کردن جا برای پیاز مو و ضربه‌ی حاصل از تاتو واکنش‌های آلرژی نسبت به آن سبب ریزش مو میگردد همچنانکه فشار بعضی مواد مانند موسین و آمیلوئید و سلولهای سرطانی خوش خیم و بدخیم مانع رشد سلولهای پیاز مو میگردد. برداشتن مکرر ابروها از علل کم پشتی ابرو در خانم‌ها است.
آرایش مژه یعنی استعمال ریمل، فر کردن مژه و استعمال مژه‌ی مصنوعی و Extension موهای مژه از علل رایج کم پشتی مژهها است. ریمل‌ها دو نوعند: بعضی ساده که به راحتی با آب پاک می‌شوند و بعضی واترپروف هستند تا در موقع گریه یا شنا یا دوش گرفتن یا باران پاک نشود. عیب ریمل واترپروف این است که پاک کردن آن سخت بوده و در هر بار پاک کردن چند موی مژه کنده می‌شود. معذلک حتماً باید ریمل را پاک کرد زیرا موی نازک مژه طاقت وزن این مواد را به صورت طولانی و تکراری ندارد و به تدریج ضعیف و ضعیف‌تر می شود و اما مشکل دیگر ایجاد حساسیت و آلرژی نسبت به خود مواد آرایشی و چسبها و پاک کننده‌های آنهاست که ایجاد اگزما و خارش و ریزش مو می‌کند.
حاملگی و تغییرات هورمونی مانند یائسگی و بعضی داروها مانند پاره‌یی از قرصهای جلوگیری و هورمون پروژسترون و دانازول و تاموکسیفن و داروهای شیمی درمانی و کول شیسین واتان بوتول و داروهای بیولوژیک مانند اینترفرون و اینترلوکین هم سبب ریزش مژه و ابرو می‌شوند.حال که به بعضی از علل ریزش موی مژه و ابرو اشاره کردیم باید بدانیم که اکثر این ریزشها پس از مراجعه به متخصص پوست و مو و تشخیص علت، قابل برگشت می‌باشند و اما در مواردی که دارو نتواند کاری بکند و به اصطلاح پیاز مو مرده باشد باز دست ما خالی نیست و می‌توان با پیوند مو از نقاط دیگر بدن مجدداً برای بیمار ابرو و یا مژه طبیعی ایجاد کرد. کاشت مژه احتیاج به تبحر و حوصله و ظرافت بالایی دارد ولی کاشت ابرو و تغییر محل ابرو و یا تغییر انحنای آن امری شایع شده و غیر از موارد طاسی ابرو برای اهداف زیبایی هم متداول شده است. موهای پیوندی برای ابرو و مژه ممکن‌است از موهای پا و یا در درجه‌ی بعدی از موهای سر باشد. اشکال موهای سر ضخامت و طویل شدن زیاد آن است پس بهتر است اگر از موی سر استفاده می‌کنیم موهای نازکتر و کوتاهتر را استفاده نماییم.
گردآوری و تنظیم : نایس کلوب
برگرفته از iranhealers.com
برچسب ها:
مطالب دیگر: