پای دیابتی و مشکلات پوستی
پای دیابتی و مشکلات پوستی عفونت های پوستی، خصوصاً در پا، در بیماران دیابتی شایع تر از افراد غیر دیابتی هستند. پای یک فرد دیابتی حساسیت زیادی به تمام انواع ضربه دارد به طوری که احتمال عفونت در پای افراد دیابتی به مراتب بیشتر است.
علائم شایع
1- بی حسی یا ضعف عضلانی
2- پدید آمدن زخم های جدیدی که بسیار دیر خوب می شوند.
3- بیماران دیابتی به هنگام عفونت یا ضربه به پا غالبا دردی احساس نمی کنند.
علل بیماری
استعداد ابتلا به عفونت پا و نیز سایر مشکلات پا به علت مشکلات در گردش خون، آسیب به رشته های عصبی، و اختلال در دستگاه ایمنی بیماران دیابتی به وجود می آیند.
عوامل افزایش دهنده خطر
1- ناخن فرو رفته در گوشت انگشت پا
2- وجود میخچه یا پینه در کف پا
3- وجود تاول در پا
4- پوشیدن کفش هایی که برای پا نامناسب هستند.
پیشگیری
1- پاهای خود را به طور روزانه با صابون و آب گرم (نه داغ) بشویید. پوست پا را با ملایمت و به طور کامل خشک کنید خصوصاً بین انگشتان پا را . یک بار در هفته روی پا خود پودر تالک بریزید.
2- هنگامی که پاها کاملاً خشک شدند ماده ای به نام لانولین را به پوست پا بمالید تا پوست پا نرم بماند و خشکی یا پوسته ریزی نداشته باشد. لانولین را به آن شدت نمالید که موجب درد شود به هیچ عنوان سعی نکنید میخچه یا پینه را با تیغ در آورید یا آنها را با داروهای مختلف محو کنید.
3- با انجام بعضی حرکات از تشکیل پینه در قسمت گوشتی کف پا در جلو، پیشگیری کنید.
4- انگشتان پا را روی زمین بگذارید و نه قسمت گوشتی کف پا .
5- اگر ناخن انگشتان پا خشک و شکننده هستند به مدت چند شب پس از خیس کردن در زیر و اطراف ناخن ها لانولین به مقدار کافی بمالید زیر ناخن ها را مرتباً با ملایمت پاک کنید. ناخن ها را با احتیاط کوتاه کنید و از کوتاه کردن کناره های ناخن خودداری کنید. هرگاه به متخصص پا برای برای پدیکور مراجعه می کنید حتما بیماری دیابت خود را بگویید.
6- اگر انگشتان پای شما روی هم افتاده اند یا به همدیگر فشرده شده اند، با استفاده از پنبه آنها را از هم جدا کنید.
7- حتی المقدور کفش خود را چندین بار هر چند به مدت کوتاه از پای خود درآورید.
8- هرگاه نیاز به پوشیدن کفش وجود دارد دمپایی استفاده نکنید. دمپایی محافظت چندانی از پا نمی کنند.
9- با پای برهنه در کف پوش خانه یا در بیرون از خانه راه نروید.
10-کفش ساخته شده از چرم نرم که پا در آن خوب جفت و جور می شود ولی پا را نمی زند بپوشید. کفشی را که تازه خریده اید روزانه یک ساعت بپوشید تا تدریجاً نرم شود.
11- برای گرم کردن پای خود به هنگام خواب، جوراب نخی بپوشید. به هیچ عنوان از شیشه آب داغ یا صفحات گرم کننده الکتریکی استفاده نکنید. به هیچ عنوان اجازه ندهید پا دچار سوختگی شود. استفاده از پتوی برقی نیز مناسب است.
12- از جوراب های کفش دار استفاده نکنید و هنگام نشستن پا را روی پای دیگر نیاندازید. این موارد باعث کاهش گردش خون پا می باشند گردش خونی که ممکن است به علت اثرات دیابت روی رگ های خونی قبلاً کمتر از میزان طبیعی شده باشد.
13- جوراب نخی (نه پشمی) نازک بپوشید تا از تجمع رطوبت جلوگیری شود. رطوبت باعث تحریک رشد عوامل بیماری زایی می شود که بیماری قارچی پای ورزشکاران یا سایر عفونت های پوست را ایجاد می کنند همیشه جوراب تمیز بپوشید و جوراب خود را حداقل یک بار در روز عوض کنید جوراب گشاد یا دارای درزهای برجسته به پا نکنید.
عواقب مورد انتظار
بـا رعایت اقدامـات پیشگیرانه و مراجعه زود هنگـام در صـورت بروز عفونت می تـوان از بروز عوارض جـدی جلوگیری به عمل آورد.
عوارض احتمالی
عفونت های جدید پا، گانگرن (قانقاریا) قطع پا یا قسمتی از آن.
توصیه های پزشکی
1- فعالیت های عادی خود را ادامه دهید مگر این که مشکلات پا باعث ناتوانی در انجام آنها شوند.
2- رژیم تجویز شده را به دقت رعایت کنید.
3- اگر عفونت پا خوب نمی شود و یا اگر پاها دائما سرد هستند یا اگر علی رغم اقدامات پیشگیرانه پا میخچه یا پینه زده است و یا اگر درد یا گرفتگی عضله در پا رخ داد و یا اگر نهایتاً خارش دارید به پزشک مراجعه کنید.
گردآوری و تنظیم :نایس کلوب
برگرفته از کتاب علل، علایم و تشخیص بیمار ی های پوست، صورت و مو ، مولف: بهزاد خراد زیر نظر دکتر علیرضا خرمی
