سرطان پوست چیست؟

سرطان پوست چیست؟

ظاهراً همۀ سرطان ها به وسیله سلول هایی به وجود می آیند  که در اثر آسیب های متوالی به آنها، بتدریج تخریب شده اند. این آسیب باعث می شود که این سلول ها، جدا از سایرسلول های بدن رشد نمایند و بعداً به سایر بافت ها نفوذ نمایند.

این سلول ها با رشد مستقل خود، در واقع مکانیسم های معمول و مختص پیشگیری از وقوع این امر را نادیده می گیرند و همچنین بسیار خطرناک هستند چرا  که نه تنها می توانند به ساختارهای طبیعی اطراف خود آسیب رسانند، بلکه می توانند از طریق جریان خون و رگ های لنفاوی در کل بدن منتشر شوند و در عملکرد سایر قسمت های آن اخلال ایجاد نموده و همچنان به رشد در این قسمت های جدید ادامه دهند  که عمد تاً نیز اعضای مهم بدن از قبیل ریه ها،  کبد و مغز می باشند. در دراز مدت نیز قادرند در تغذیۀ  لازم برای انجام فعالیت های عادی بدن جهت برآورده  کردن نیازهای خود، تغییراتی ایجاد نمایند.

عوامل آسیب به  DNAمواد سرطان زا می باشند که به عنوان نمونه شامل مواد شیمیایی موجود در تنباکوی سیگار اجزای تشکیل دهنده برخی غذاها تشعشات مواد رادیواکتیو برخی ویروس ها و بخصوص در مورد سرطان های پوست اشعه های UVBو UVAموجود در نور آفتاب می باشند.

سه نوع سرطان پوست عمده ( یا کارسینوم) وجود دارد :

– سرطان های سلول های لایه بازال (که گاهی اوقات به آنها زخم جونده نیز می گویند).

– سرطان های سلول های لایه مطبق

– ملانوم بدخیم

دو نوع نخست سرطان های سلول های بازال و سلول های لایه مطبق با هم سرطان های پوست و یا کارسینون غیر ملانومی نامیده می شوند. علاوه بر این دو نوع عمده ضایعات پیش سرطانی ساخت نیز به چشم می خورد. کراتوزهای خورشیدی (و یا واکنش زا) که قبل از سرطان های سلول های مطبق بروز می نمایند و ضایعات بدخیم لنتیگو که آنها نیز قبل از یکی از اشکال ملانوم به نام ملانوم بدخیم لنتیگو بروز می نمایند. سرطان های سلول های بازال و سایر ملانوم ها تظاهرات ابتدایی و پیش ساز ندارند.

سرطان های پوست، یکی از شایعترین انواع سرطان در کل جهان هستند و صرفاً در بریتانیا سالانه در حدود 40000 مورد جدید ابتلا به سرطان پوست گزارش می شود که از این میان در حدود 28000 از نوع سرطان های یاخته پایه ای 7000 از نوع سرطان های یاخته پولکی و در حدود 4000 مورد نیز از نوع ملانوم می باشند و در حدود 2000 نفر در سال در اثر ابتلا به این سرطان ها می میرند که تقریبا 1500 نفر آنها به ملانوم مبتلا بوده اند. با این همه اکثر انواع سرطان های پوست قابل پیشگیری و در صورت تشخیص به موقع و زود قابل درمان هستند. به همین دلیل است که هم اکنون متخصصان پوست و افراد فعال در زمینه بهداشت تلاش بسیاری در جهت ارتقای آگاهی مردم از کلیه انواع بیماری ها و روش پیشگیری از آنها دارند.

برغم همه این اقدامات در طول چند دهه گذشته همه انواع سرطان های پوست افزایش چشمگیری یافته اند که حدودا هر 12-10 سال، میزان ابتلا دو برابر می شود. همانگونه که بیشتر ذکر شد چه بسا وجود این اطلاعات به دلیل روش های پیشرفته تشخیص و گزارش بیماری باشد اما احتمالا بیشتر به دلیل تغییر سبک زندگی در سال های اخیر است. لذا هم اکنون ما بیش از پیش تعطیلات خود را زیر نور آفتاب می گذرانیم و اکثر اوقات فراغت خود را در این کشور صرف حمام آفتاب می نماییم. تاثیرات ممکن و عملی کاهش و تخریب لایه اوزون هنوز به طور محسوس آشکار نشده است. اما در صورتی که این روند را کنترل ننماییم قابلیت افزایش چشم گیر سرطان پوست را در آینده خواهد داشت. مگر اینکه اقدامات کارآمد و دقیقی که قبلاً بدانها اشاره شد همچنان ادامه یابند از سوی دیگر خبر خوشی که می توانیم بدهیم این است که احتمالا در نتیجه اقدامات عمده در جهت آموزش عموم مردم روند افزایش سالانه میزان ابتلا به سرطان پوست نهایتاً کند شود.

 

سرطان های سلول های لایه بازال

کارسینوم سلول های لایه بازال شایع ترین نوع سرطان پوست است که کمترین شدت و حدت را دارد و از لایه پایه ای اپیدرم شروع می شود. ضایعات معمولا به آهستگی گسترش می یابند و در ابتدا اغلب به صورت گره هایی کوچک به رنگ گوشت، سفت و شبیه مروارید هستند و بیشتر در صورت، گردن، شانه ها و یا پشت افراد مسن ظاهر می شوند. سپس بتدریج گسترش می یابند تا ناحیه مرکزی پوست آسیب دیده شکل گیرد. برخی افراد هنگامی که این زخم ها را می خارند برای نخستین بار متوجه آن می شوند که در نتیجه این نوع سرطان دخیل است اما سایر عوامل نیز اهمیت دارند چرا که همه قسمت های بدن که در معرض نور آفتاب قرار گرفته به آسانی به ضایعه مبتلا نمی شوند و بخصوص پشت دستان از آن در امان می ماند. علاوه بر این برغم این که اغلب افراد دارای سن بیشتر از 50 سال به این بیماری مبتلا می شوند اما چه بسا در سنین جوانی نیز بروز نماید. خطر عمده ناشی از سرطان سلول های لایه بازال قابلیت آن برای از بین بردن و فرسایش تدریجی پوست و بافت های زیرین آن، در طول سالیان دراز می باشد اگرچه خوشبختانه به سایر قسمت های بدن گسترش نمی یابد و در صورت مبادرت زودهنگام به درمان معالجه آن بسیار ساده است.

 

کراتوزهای خورشیدی

کراتوزهای خورشیدی ( و یا واکنش زا) در اثر رشد بیمار گونه و زودهنگام کراتینوسیت ها در اپیدرم به وجود می ایند. این ضایعات معمولا روی پوست و بخصوص پوست های روشن به وجود می آید که به طور مداوم و به مدتی طولانی در معرض نور آفتاب قرار گرفته اند. به عنوان نمونه پوست صورت، گوش ها، پشت دست ها و سر مردانی که موهایی کم پشت دارند.

کراتوزهای خورشیدی شیوع بسیاری دارد. یک سوم افراد سفید پوست و یا بیشتر پس از 60 سالگی به این ضایعات مبتلا هستند. بخصوص افرادی که در آب و هوای گرم و آفتابی زندگی می نمایند. این ضایعات معمولا کمتر از یک سانتی متر هستند. قرمز و یا قهوه ای رنگ و زبر و پوست پوست هستند. ضربه خوردن به آنها باعث درد و ناراحتی می شود  و گاهی اوقات دست زدن به آنها کاری  آسانتر از مشاهده آنها است. می توانید با کشیدن انگشتان یا کف دست خود آنها را امتحان کنید –در مقایسه با پوست های طبیعی زبرتر و ناصاف تر هستند. البته زبر بودن پوست دلایل دیگری نیز دارد. اما احتمال دارد هر زخم دایمی در مناطق در معرض نور آفتاب همان کراتوزهای خورشیدی باشد.

کراتوزهـــای خورشیدی مقدمـه بالقـوه کار سینوم سلول هـای لایه بازال هستند. امـا بندرت به این شـکل گسترش می یابند. بنابراین صرفاً یک یا دو درصد بدخیم می شوند و برخی انواع آنها عملا بهبود می یابند. بخصوص اگر که تماس با نور آفتاب بعدها به حداقل ممکن برسد. اگر چه در صورت تحقق نیافتن این امر باز هم درمان آن ها بسیار ساده است و می توان آنها را منجمد کرد و یا برداشت اگرچه معمولا بهتر است برای اجتناب از خطر جزئی بروز سرطان یاخته پایه ای به این درمان ها مبادرت نمود که همچنین ما را از زخم های کمابیش دردناک نجات می دهد.

 

سرطان های سلول های لایه مطبق پوست

کارسینوم سلول های مطبق دومین نوع شایع سرطان پوست است که باز هم در کراتینوسیت های اپیدرم بروز می نماید. این بیماری بندرت در افراد زیر 50 سال دیده می شود و بیشتر افراد  دارای پوست روشن که در طول عمر خود مدتی طولانی و مکررا در معرض نور  آفتاب معمولی قرار گرفته اند. بدان مبتلا می شوند. شاید بدین دلیل که در آب و هوایی بسیار گرم و آفتابی زندگی کرده اند و یا در طول سالیان دراز کار و یا سرگرمی و تفریحات آنان در خارج از خانه و در هوای آزاد بوده است. ضایعات معمولی این نوع سرطان نسبتاً دردناک هستند قرمز و یا قهوه ای رنگ بوده و به تدریج رشد می کنند و به شکل تومورهایی دایمی در مناطقی از پوست هستند که به طور مکرر در معرض نور آفتاب قرار گرفته اند. همچنین در مقایسه با ضایعات در سرطان های سلول های لایه بازال بزرگتر و زمخت تر هستند مگر اینکه ضایعات سرطان سلول های لایه بازال در اثر تماس یا ضربه زخم شوند. آنها معمولا به شکل زخم های بسیار کوچک و گاهی اوقات به شکل کراتوزهای خورشیدی شروع می شوند. همواره در مورد هر تورم و یا زخمی که بدین نحو شروع می شود و در عرض چند هفته یا چند ماه بهبود نمی یابد. باید به پزشک معالج تان مراجعه کنید. درمان سرطان های سلول های لایه مطبق ساده است و در مطالب بعدی بدان می پردازیم . به استثنای مراحل پیشرفته این بیماری درمان آن معمولا به بهبودی کامل می انجامد.

 

ملانوم های بدخیم

ملانوم بدخیم نادرترین نوع سرطان پوست است که صرفا در حدود 10% از کل سرطان های پوست را تشکیل می دهد اما در عین حال خطرناک ترین نوع آن نیز هست. که باعث 75% از مرگ و میرهای ناشی از سرطان پوست می باشد. با این همه در صورت تشخیص زود هنگام آن همانند سایر انواع سرطان های پوست به آسانی درمان می شود لذا مراقبت در مورد آن و تشخیص نشانه های ابتدایی این بیماری حاد بسیار حایز اهمیت است. در واقع این بیماری متشکل از مجموعه ملانوسیت های سرطانی، سلول های تولید کننده رنگدانه و اپیدرم است و معمولا به صورت خال گوشتی با پهنای بیشتر از شش میلی متر (به اندازه نوک نتراشیده و کلفت یک مداد) که در طول چند ماه به طور نامنظم بزرگ و تیره رنگ می شود در صورت داشتن ضایعه ای با این خصوصیات فوراً به پزشک خود مراجعه نمایید. به نظر می رسد اکثر ملانوم ها در مکان خال گوشتی که قبلا وجود داشته بروز می نمایند.

در حالی که سایرین در پوستی که قبلاً طبیعی و نرمال بوده است. به وجود می آیند. این بیماری بیشتر احتمال دارد گریبان گیر افرادی شود که پوست روشن دارند به آسانی دچار کک  و مک می شوند و خال های زیادی دارند و همچنین اغلب آفتاب سوخته می شوند. در افراد جوان اکثرا در بالاتنه ( در مردان) و در قسمت پایینی پاها (در زنان) این ضایعات مشاهده می شود. در حالی که در افراد مسن ضایعات به طرز خفیف تر بروز می کند. این زخم ها پس از ماه ها و یا حتی سال ها تغییر رنگ به قهوه ای پدیدار می شوند  که در ابتدا بی ضرر، ثابت و نامنظم بوده که لنتیگو نامیده می شوند و بعدها به لنتیگوی بدخیم تبدیل می شوند.

در هر سنی احتمال ابتلا به ملانوم بدخیم وجود دارد اگر چه پس از 50 سالگی بسیار شایع است و قبل از 16 سالگی بسیار اندک دیده می شود. با این همه به طور کلی بسیار بندرت مشاهده می شود و از هر 15000 نفر، صرفاً یک نفر در بریتانیا سالانه به این بیماری مبتلا می شود و یا می توان گفت در مجموع 4000 نفر ولی در میان افرادی که بیشتر در معرض خطر قرار دارند بیشتر شیوع دارد.

راهنمای ABCDE نشانه هایی را به  طور خلاصه بر می شمرد که باید مراقب آنها بود. این تغییرات اغلب البته نه همواره با یکدیگر بروز می نمایند و در طول هفته ها و یا ماه ها گسترش می یابند.

علاوه بر این چه بسا افراد گاهی اوقات و به خصوص در دوران نوجوانی متوجه خال هایی جدید، بی زیان، دارای رنگ یکنواخت و طرحهای ثابت و کوچک شوند. اما گاهی اوقات این خال ها در سنین بالا نیز پیدا می شوند. این خال ها جای هیچ گونه نگرانی ندارند اما در صورت تردید بهتر است به پزشک مراجعه نمایید. بخصوص که درمان ملانوم در مراحل ابتدایی بسیار آسان است و همواره به درمان کامل می انجامد.

 

راهنمای ABCDE  در مورد ملانوم

این راهنمای ABCDEخلاصه ای از نشانه هایی را ارایه می دهد که برای تشخیص ملانوم باید مراقب آنها بود. این تغییرات اغلب با هم روی می دهد و در طول ماه ها به پیشرفت ادامه می دهد.

A: بروز تغییرات در ظاهر خال

خال های معمولی تغییر نمی کنند. بنابراین در صورتی که یک خال مدام تغییر می کند. بخصوص در صورت استمرار آن باید با پزشک خود مشاوره نمایید. همچنین امکان دارد تیره تر و بزرگ تر شده و طرح کلی آن مرتباً تغییر کند و یا معمولا هر سه نشانه با هم بروز می نماید.

 

B: بی نظمی های گسترده

خال های معمولی طرحی مشخص و نسبتا صاف و هموار دارند. در حالی که ملانوم ها اغلب شکل بی قاعده و نامشخص دارند. خونریزی و یا خارش مکرر خال به مدت بیش از یک هفته علاوه بر ویژگی های مذکور دلیل مضاعفی است بر نگرانی.

 

C: رنگ

خال های معمولی عموما سطحی یکنواخت و صاف با رنگ دانه های قهوه ای و یک دست دارند. اما خال های شک برانگیز به رنگ قهوه ای متغیر هستند و بافت سطحی آنها ناصاف است. لذا قسمت های مختلف آنها به رنگ قهوه ای پر رنگ و کم رنگ می باشند و به ندرت به رنگ قرمز، سیاه و یا سفید دیده می شوند. رنگ کلی آنها نیز در طول هفته ها و یا ماه ها تغییر می نماید.

 

D: قطر

خال های معمولی کوچکتر از نوک نتراشیده و کلفت یک مداد هستند. اما ملانوم ها معمولا حداقل به این اندازه می باشند به عبارت دیگر قطر آنها بیش از شش میلی متر است.

 

E: گسترش

خال های معمولی عموماً در عرض چند هفته و یا ماه رشد نمی کنند در حالی که ملانوم ها از چنین رشدی برخوردارند.

 

عامل ابتلا به سرطان پوست چیست؟

هم اکنون تریدی نیست که مهم ترین عامل بروز سرطان پوست تماس بیش از حد با اشعه ماوراء بنفش خورشید بالاخص در افراد دارای پوست روشن است. همانند آفتاب سوختگی و پیری پوست در اثر نور مسلماً بخش UVBاین اشعه تاثیر بیشتری در بروز سرطان پوست دارد. همانگونه که پیشتر ذکر شد این اشعه ها باعث آسیب دیدن DNAسلول می شوند که ساختار رشد عملکرد و تولید مثل سلول ها را تحت کنترل دارد. لذا در صورت شدت بیش از حد این آسیب و ترمیم نشدن آن به خوبی؛ گاهی اوقات نهایتاً به سرطان پوست می انجامد و این بیماری احتمالاً از طریق مجموعه ای از تغییرات در طول چند سال بروز می نماید. علاوه بر این تماس با اشعه  UVBتوانایی سیستم ایمنی بدن را در ممانعت از پیشرفت سرطان در مراحل اولیه می کاهد به نحوی که هر سرطانی که در طول تماس مکرر با اشعه خورشید بروز نماید از بین نخواهد رفت.

تصور بر این است که سرطان پوست فرآیندی مرحله به مرحله دارد لذا قبل از پدیدار شدن احتمالا مستلزم بروز حداقل چندین تغییر در DNAاست و اغلب میان آسیب ابتدایی همانند آفتاب سوختگی در کودکی و پیدایش نهایی سرطان فاصله زمانی بسیاری وجود دارد. احتمالا در طول این فاصله زمانی که آسیب های دیگر ناشی از اشعه خورشید وارد می شود. این فاصله زمانی در مورد سرطان های سلول های بازال تا 50 –30 سال می رسد اما در مورد سرطان های سلول های بازال و ملانوم ها این فاصله کمتر و در حدود 15- 10 سال است. بدون تردید سرعت پیشرفت و گسترش تومورها احتمالا به میزان تماس مداوم با نور آفتاب در طول روزها و سال ها و همچنین به نوع پوست فرد بستگی دارد.

با این همه برخی افراد مبتلا به سرطان پوست می گویند هرگز حمام آفتاب نگرفته اند و حتی زیر نور آفتاب بیرون نرفته اند. ظاهراً این مورد در افراد دارای پوست روشن به چشم می خورد و احتمالا به دلیل حساس بودن آنها و تماس مکررشان در دوران کودکی و جوانی با نور آفتاب است که همه و همه دلایل عمده بروز سرطان در آنهاست.

افراد دیگری نیز در هوای آزاد کار می کنند و یا بیشتر اوقات فراغت خود را بیرون از خانه می گذرانند و توجه نمی کنند که آیا زیر نور آفتاب هستند یا خیر. لذا همانند پیری پوست در اثر نور منشا سرطان پوست را در اوایل زندگی انسان باید جستجو کرد. به عنوان مثال کسی که در حال حاضر به سرطان پوست مبتلاست. چه بسا به هنگام خدمت نظام وظیفه در خاور دور مدتی طولانی را زیر نور آفتاب سپری کرده است و یا در کودکی در مزرعه ساکن بوده و یا در نوجوانی هر تابستان حمام آفتاب می گرفته است.

البته این بدان معنا نیست که افراد مسن نباید نگران محافظت در مقابل نور آفتاب باشند. تماس مداوم با نور آفتاب در بروز ضایعاتی که نهایتاً به سرطان پوست می انجامد نقش مهمی ایفا می کند. لذا کاهش تماس با نور آفتاب در هر سنی احتمالا از موارد ابتلا به کراتوزهای خورشیدی و یا سرطان های پوست در آینده خواهد کاست.

رابطه میان تماس با نور آفتاب و سرطان پوست در مورد کراتوزهای خورشیدی و یا سرطان های سلول های لایه بازال به خوبی واضح و روشن است و کلیه این بیماری ها در پوستی بروز می نمایند که مدام در معرض نور خورشید قرار دارد. به عنوان نمونه پوست صورت و پشت دست ها.  اما در موارد ملانوم بدخیم این رابطه اگر چه متقاعد کننده است. اما درک آن آنچنان آسان نیست. این نوع سرطان در افراد سفید پوست دارای خال های بسیار بخصوص خال های غیر عادی و افرادی که متناوبا حمام آفتاب می گیرند و بسیار آفتاب سوخته می شوند بیشتر شایع است. علاوه بر این ملانوم ها اکثرا در قسمت هایی از بدن دیده می شوند که صرفا گاهی اوقات در معرض نور خورشید قرار می گیرند به عنوان مثال بالاتنه و پایین  پاها. این مساله نشان می دهد که شروع ناگهانی تماس با نور آفتاب و تکرار آن که به افتاب سوختگی واقعی به دفعات بسیار می انجامد احتمالا در بروز آن از اهمیت زیادی برخوردار است. همچنین به رابطه دقیق میان تماس با نور افتاب و سرطان های یاخته پایه ای هنوز کاملا پی نبرده ایم و ظاهرا سایر عوامل نیز علاوه بر نور آفتاب دخیل می باشند ( ما از دلیل بروز بیشتر این نوع سرطان ها در برخی قسمت های پوست آگاهی نداریم) با این همه برخی عقیده دارند که رابطه این نوع سرطان ها با نور آفتاب شاید همانند رابطه ملانوم با آن باشد.

رابطه تنگاتنگ میان قرار گرفتن درمعرض آفتاب و بروز سرطان پوست حاکی از این است که چنانچه افراد در معرض خطر در جهت محافظت دقیق از پوست خود در مقابل نور آفتاب در سنین کودکی و جوانی اقدامات صحیحی را انجام می دهند. می توان از حدود 90 % از این نوع سرطان ها پیشگیری نمود.

 

چه افرادی در معرض خطر هستند   

افراد دارای پوست های نوع اول، دوم و سوم به عبارت دیگر افراد دارای پوست روشن و سفید بیشتر احتمال دارد به پیری پوست در اثر نور مبتلا شوند هرچه پوست حساس تر باشد خطر بیشتر است. علاوه بر این افرادی که حمام آفتاب می گیرند بیشتر عمر خود را در هوای آزاد کار می کنند از سرگرمی ها و تفریحات هوای آزاد از قبیل دوچرخه سواری، باغبانی، تنیس، کریکت و یا گلف لذت می برند و همچنین افراد ساکن در آب و هوای گرم و آفتابی بخصوص در عرض جغرافیایی کم، بیشتر احتمال دارد به این بیماری ها مبتلا شوند.

همان گونه که پیشتر ذکر شد برخی افراد مبتلا به سرطان پوست می گویند که هرگز حمام آفتاب نگرفته اند و یا خارج از ساختمان کار نکرده اند  و لذا درشگفتند که چگونه به این بیماری مبتلا شده اند. در اغلب موارد پاسخ به آنها این است که پوست بسیار روشنی دارند و یا در دوران کودکی خیلی زیاد در معرض آفتاب قرار گرفته اند و یا همین در طول سالیان متمادی مکررا و به مدتی کوتاه با نور آفتاب تماس داشته اند و معمولا این تاثیرات از طریق فعالیت های روزمره از قبیل رفت و برگشت پیاده به محل کار ساندویچ خوردن در هوای آزاد در ظهری تابستانی و یا باغبانی به وجود آمده اند. علاوه بر این هر چند به طور قطع اثبات نشده است. دود سیگار نیز احتمال ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد.

افراد در معرض خطر ابتلا به ملانوم نیز معمولا پوستی روشن دارند اگرچه در مورد آنها سایر عوامل نیز احتمالا اهمیت دارد. لذا افرادی که خال های بسیاری بخصوص با شکل های غیر عادی دارند و یا آنان که سابقه خانوادگی  ابتلا به ملانوم را دارند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. البته چنانچه بسیار حمام آفتاب بگیرند و یا آفتاب سوخته شوند. همچنین به نظر می رسد که سرطان های سلول های لایه بازال علاوه بر آفتاب با سایر عوامل مسبب و ناشناخته ای مرتبط می باشند و گاهی اوقات نیز با سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری در ارتباط هستند اگر چه باز هم با پوست روشن و تماس مکرر با نور آفتاب اهمیت بسیاری دارند جنانچه نگران هستید و یا تردیدی در مورد هر یک از این بیماری ها دارید باید به پزشک خانوادگی و یا متخصص پوست مراجعه نمایید.

 

پیشگیری از سرطان پوست

عمدتاً می توان از سرطان های پوست پیشگیری نمود. تخمین زده می شود که با کاهش تماس با شعه ماوراء بنفش از بیش از 90% از سرطان های پوست می توان پیشگیری کرد. با انجام توصیه های زیر به ترتیب اولویت آنها می توانید به نحو احسن از این سرطان ها پیشگیری نمایید.

سعی کنید بین ساعات 11 صبح و 15 بعدازظهر روزهای تابستانی در آب و هوای بسیار گرم و یا در ارتفاع بسیار زیاد به فعالیت های بیرون از خانه مبادرت ننمایید. به عبارت دیگر حتی در روزهای ابری  و یا خنک به هنگامی که خورشید با شدت تمام می تابد از خانه خارج نشوید. بخصوص هنگامی که گستره بیشتری از آسمان قابل دیدن است و یا برف روی زمین نشسته و سایر سطوح سفید رنگ و یا  آب مواج در آن نزدیکی وجود دارد. چنانچه باید حمام آفتاب بگیرید و خارج از این محدوده زمانی و هنگامی که شدت اشعه ماوراء بنفش کمتر است این کار را انجام دهید حتی اگر هوا هم گرم و آفتابی باشد و ضمناً از کرم ضد آفتاب با عیار حفاظتی بالا استفاده نمایید.

– در صورت امکان لباسی بپوشید که به خوبی از پوست شما محافظت می نماید بخصوص کلاه دارای لبه پهن، لباس آستین بلند که گشاد و اندازه است. پیراهن دارای بافت ریز و پوششی مشابه برای پاها، در بریتانیا و برخی کشورهای دیگر لباس محافظ در برابر اشعه ماوراء بنفش نیز موجود است که می توان برای اطمینان بیشتر از آن استفاده کرد.

– به طور مرتب در خارج از خانه کرم ضد آفتاب دارای عیار محافظتی بالا روی پوست خود که در معرض آفتاب است بمالید : بخصوص بین ساعات 11 صبح و 15 بعدازظهر در روزهای تابستانی در مناطق گرمسیر و یا ارتفاعات حدوداً هر ساعت و به ویژه پس از شنا و یا ورزش دوباره کرم ضد آفتاب را استفاده نمایید.

این توصیه ها بخصوص برای کودکان که پوست هایی آسیب پذیر دارند. حایز اهمیت است چرا که از تاثیرات سوء تماس بیش از حد با آفتاب نا آگاهند و وقت زیادی را در خارج از خانه می گذرانند.

نکات کلیدی

– تداوم آسیب پوستی ناشی از اشعه  UVبالاخص آسیب به DNAسلول  به تدریج به سرطان پوست منجر می شود.

– افراد سفید پوست بیشتر احتمال دارد به سرطان پوست و بخصوص ملانوم مبتلا شوند.

– به حداقل رساندن تماس با اشعه UV، خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش می دهد.

 

 

گردآوری و تنظیم : نایس کلوب

برگرفته از کتاب : پوست و نور آفتاب  مترجم : محبوبه مرشدیان (مولف : پروفسورجان هاوک و دکتر جین مک گرگور)