تورم پوست لب
ناسازگاری لب با استعمال یک نوع روژلب ابتدا با خارش های کم و یا شدید آغاز می شود لب ها مختصر تورمی نشان می دهند و بعد بطور غیرعادی پوسته پوسته می شوند.
به شکل خیلی استثنائی ممکن است به یک باره پدیده های شدیدتری تظاهر کنند. مثلاً لب ها باد کنند یا تاول هائی روی لب ها ظاهر شود که پس از ترکیدن مایعی شبیه به سرم از آن ترشح می شود و یا خارش های شدیدی هم با ناراحتی های بالا همراه شوند.
آیا باید از روژلب صرفنظر کرد؟
اگر ماتیکی به پوست لب نسازد باید فهمید که تورم پوست لب به علت ماده رنگ کننده ویژه یا به علت وجود عطر در ترکیب آن است و یا یکی دیگر از مواد ترکیبی این ماتیک باعث این حساسیت شده است.
به وسیله انجام آزمونهایی می توان علت اصلی را دریافت . برای این کار مقدار بسیار کمی از ماده رنگ کننده و یا عطر را روی پوست پشت بدن می مالند. اگر یکی از این مواد سبب تورم پوست لب باشد شبیه همان عکس العمل به شکل خفیف در روی پوست پشت ظاهر می شود.
اگر متخصص پوست ماده ای را که ایجاد حساسیت می کند بشناسد محصولی را برای شما می نویسد که ایجاد «آلرژی» نکند. این روژلب یا در بازار یافت خواهد شد و یا داروساز شما باید آن را بسازد.
حساسیت یا به یکباره بروز می کند و یا چندین ماه یا سال طول می کشد تا شخص به عطری که مصرف می کند حساسیت نشان می دهد.
تنها درمان درد این است که دیگر از آن عطر استفاده نکنید. بعلاوه وقتی انسان به یک عطر بخصوص آلرژیک (حساس) می شود معمولاً در مقابل عطرهای دیگر هم زودتر حساسیت نشان می دهد.
کرم ها
کرم ها به ندرت حساسیت ایجاد می کنند. گاهی کرم هایی که حای رزورسین هستند و منافذ پوست را مسدودتر نشان می دهند پوست را تحریک و ملتهب می کنند.با این حال کرمی هم که به نوع پوست سازگار نباشد قابل تحمل نیست کرمهای حاوی مواد تحریک کننده هم مناسب نیستند.
آیا روژهای لب همیشه بی خطرند؟
ماتیکها نه تنها با رنگهای درخشان و متنوع خود به لبهای شما زیبایی می بخشند بلکه از مخاط لب هم حمایت می کنند و نرمی آن را حفظ می کنند.با وجود مواد جدیدی که در ساختن آنها به کار می رود دیگر بزودی فاسد هم نمی شوند.
ماتیک های چرب و ماتیک هایی که با آب پاک نمی شوند
ماتیک های چرب عبارتند از یک ماده روغنی که در آن رنگ و روغن چینی مواد رنگ کننده، عطر و یک ماده ضد عفونی کننده به شکل معلق وجود دارند.
روژلب های دیگری وجود دارند که خشک ترند و بخاطر وجود گلیسیرین و آب دیرتر محو می شوند. ماده رنگی که در آن حل شده است محکم تر به لب ها می چسبد در حالیکه گلیسیرین آن باعث راحت تر پخش شدن ماتیک روی لبها و خشک نشدن آن می شود.
این روژهای لب که دیرتر محو می شوند یک عیب دارند و آن اینکه خاصیت ایجاد حساسیت در آنها بیشتر است و کسانی که از این ماتیکها استفاده می کنند بیشتر دچار تورم لب ها می شوند.
اگرچه مواد رنگ کننده قدیمی مانند رنگ قرمز لعلی که از حشره قرمز دانه می گرفتند بی ضرر بود ولی این مسئله برای ماتیک امروزی صادق نیست. برای بدست آوردن رنگ ثابت تر امروزه رنگ های دیگری را جانشین رنگ های قدیمی کرده اند نظیر ائوزین، اریتروسین، دی بروموفلوئورسئین، (که رنگ نارنجی را می دهد) و تترابرومو فلدورسئین ( که رنگی شبیه گل کاسنی می دهد).
حساسیت نسبت به این رنگها یا بلافاصله بعد از چند بار مصرف کردن دیده می شود و یا ممکن است شخص مدتها یک ماتیک را تحمل کند و به محض عوض کردن ماتیک حساسیت برور کند. در پاره ای مواقع کسانی که مدام از روژلب متعلق به یک کارخانه لوازم آرایش خاص استفاده می کنند اگر از روژلب دیگری مصرف کنند، حساسیت نشان می دهند.
گردآوری و تنظیم : نایس کلوب
برگرفته از کتاب بهداشت و زیبایی پوست و مو ، فرخنده حسینی
